balak ni Alice Cuenca
nagtubo ako nga wala ka,
inampingan ug puno
sa pag-atiman,
wala nila ako tuguti
nga makigbugno sa gubat
sa kinabuhi
sila nga nahikatulog na sa suwab
ning kalibutan mao ang kanhi
kong mga pako
nga gisakmit na sa kangitngit
subayon ko unta ang agungoy
sa hangin
aron masuta ko ang
tuburan sa kasakit
ug kalipay
apan ikaw ang akong nakita
sa hanap nga kapunawpunawan,
ikaw ang lim-aw nga gikutaw
sa libog kong pangisip
kuspaw ang imong pamayhon
sama lang sa imong laraw
dili ikaw ang tubag
sa akong mga pangutana
og salimu-ang
lungkabon ko ang giyawihang
mga bintana,
tuktukon ko ang pultahan
sa langit
uslan ko ang mga pako
ug anting-anting sa mga anghel,
pamuniton ko ang nayagyag
nga mga bitu-on
aron isabwag ko kini
sa mga lunhaw pa og pangisip
aron paghagwa sa ilang katulugon
Congratulations sa SCGBlog Mr. Editor. Belated Merry Christmas and a Happy New Year. Don't you think some of yours words are too deep Visayan sa atong generation karon, or ako ra tingali its too sophisticated but keep on the good work.
ReplyDelete