wala na ang akong kahayag.
Dihang nahanaw ka sa tag-init,
ngitngit na ang akong lawak.
Sirado na usab ang akong mga bukton.
Kon tuktukon mo ang akong dughan,
sama lang kana sa lubnganan.
Ayaw na og sulat!
Ayaw na og sulat.
Kinahanglan makamao
kita og unsa ang kamatayon.
Gimahal ko ba ikaw? Pangutan-a ang ginoo.
Susiha ang imong kaugalingon.
Nasuta mo ba?
Sa paglitok mo sa pulong nga gugma
nga ana-a ka sa halayo
susama lang sa langit nga lisod kab-uton.
Ayaw na og sulat!
Ayaw na og sulat.
Gikahadlukan ko ikaw.
Nahadlok ako sa unya nga handuraw.
Kay ang handurawan ang naghupot sa tingog
nga sa kanunay kong madungog.
Ayaw hatagi og tubig, ang di kamaong moinom,
Ang hulagway mo anaa sa pulong.
Ayaw na og sulat!
Ayaw na isulat, ang maaghop mong mga pulong
kay wa ko kini hagita nga dili na tan-awon,
Mura og misaliyab ang imong tingog
sa akong dughan, nagpakita kanako
tabok sa imong pahiyom
Daw imong mga halok nga napatik sa akong kasing-kasing.
Ayaw na og sulat!
| Apart (Les Séparés) | |
| by Louis Simpson and Marceline Desbordes-Valmore |
|
Do not write. I am sad, and want my light put out.
Summers in your absence are as dark as a room.
I have closed my arms again. They must do without.
To knock at my heart is like knocking at a tomb.
Do not write!
Do not write. Let us learn to die, as best we may.
Did I love you? Ask God. Ask yourself. Do you know?
To hear that you love me, when you are far away,
Is like hearing from heaven and never to go.
Do not write!
Do not write. I fear you. I fear to remember,
For memory holds the voice I have often heard.
To the one who cannot drink, do not show water,
The beloved one's picture in the handwritten word.
Do not write!
Do not write those gentle words that I dare not see,
It seems that your voice is spreading them on my heart,
Across your smile, on fire, they appear to me,
It seems that a kiss is printing them on my heart.
Do not write!
Les Séparés
N'écris pas. Je suis triste, et je voudrais m'éteindre.
Les beaux étés sans toi, c'est la nuit sans flambeau.
J'ai refermé mes bras qui ne peuvent t'atteindre,
Et frapper à mon coeur, c'est frapper au tombeau.
N'écris pas!
N'écris pas. N'apprenons qu'à mourir à nous-mêmes.
Ne demande qu'à Dieu . . . qu'à toi, si je t'aimais!
Au fond de ton absence écouter que tu m'aimes,
C'est entendre le ciel sans y monter jamais.
N'écris pas!
N'écris pas. Je te crains; j'ai peur de ma mémoire;
Elle a gardé ta voix qui m'appelle souvent.
Ne montre pas l'eau vive à qui ne peut la boire.
Une chère écriture est un portrait vivant.
N'écris pas!
N'écris pas ces doux mots que je n'ose plus lire:
Il semble que ta voix les répand sur mon coeur;
Que je les vois brûler à travers ton sourire;
Il semble qu'un baiser les empreint sur mon coeur.
N'écris pas! |
|
No comments:
Post a Comment